Standard Kota Perskiego

Ogólnie:
wielkość – duży do średniej wielkości
Głowa:
kształt – okrągła, masywna, dobrych proporcji, bardzo płaska czaszka czoło – zaokrąglone policzki – wypełnione nos – krótki, szeroki, z wyraźnym “stopem”, ale nie zadarty. Stop musi być między oczami, a nie powyżej ani poniżej linii oczu broda – mocna szczęka – prosta i silna wyraz – piękny, “otwarty”
Uszy:
kształt – małe, zaokrąglone na końcach, z pięknymi kosmykami włosów osadzenie – bardzo daleko od siebie i maksymalnie nisko na czaszce
Oczy:
kształt – duże, okrągłe i otwarte, szeroko rozstawione – kolor – błyszczące i wyraziste, kolor odpowiadający odmianie barwnej, ale klarowny
Szyja:
krótka i silna Korpus: krępy (cobby), na niskich nogach, pierś szeroka, kłąb i grzbiet masywny i dobrze umięśniony
Łapy:
krótkie, grube i mocne – poduszeczki – duże i okrągłe, mocne; kosmyki włosów między palcami bardzo cenione
Ogon:
-pers:krótki i puszysty w dobrej proporcji do korpusu, koniec lekko zaokrąglony – egzotyk: krótki i dobrze owłosiony oraz w dobrej proporcji do korpusu, koniec lekko zaokrąglony
Futro:
a) faktura: – pers – długie i miękkie, delikatne o jedwabistej fakturze (nie wełniste), pełna kryza na szyi, piersi i kłębie – egzotyk – gęste, pluszowe i miękkie w fakturze, odstające od korpusu b) kolor: wg odmiany barwnej
Wady:
Głowa: deformacje czaszki powodujące asymetrię twarzy Szczęka i zgryz – wiszący na zewnątrz język i (lub) wyrastający na zewnątrz ząb Korpus – każda wyraźna deformacja kręgosłupa oraz każda wyraźna słabość kończyn
PUNKTACJA
Głowa – 25 pkt. Oczy – 15 pkt. Korpus – 25 pkt. Futro – 30 pkt. Kondycja – 5 pkt. Razem 100 pkt.